Średniowieczne niedostępne piękno

Postrzeganie piękna kobiecego zmieniło się diametralnie w porównaniu do piękna starożytnego. Atrakcyjnośćciała ludzkiego była kojarzona wyłącznie z nieczystością, i grzechem przeciwko Bogu, dlatego kobiety skrzętnie ukrywały swoje ciało przed mężczyznami.

Stroje kobiece ukrywały bardzo wiele, łącznie z głową i włosami. Jedyne elementy, które mogły być widoczne dla społeczeństwa to twarz i dłonie.

Za najpiękniejsze kobiety wieków średnich uważano kobiety wysokie, o smukłej sylwetce. Figura powinna być pozbawiona widocznych kobiecych kształtów.

Za twarz idealną uznawano trójkątną, o delikatnie zaznaczonych policzkach i dużych oczach. Bardzo ważnym elementem było czoło, ponieważ podobało się tylko to, które było bardzo mocno zaznaczone i wysokie.

Dochodziło do tego, że kobiety obdarzone niskim czołem wyrywały sobie włosy przy początku ich linii, aby „powiększyć” swoje czoło. Kolor akceptowalny przez społeczeństwo to kolor blond, a kobiety o ciemnych włosach kojarzono z czarownicami.

Skóra kobieca powinna być bardzo jasna, wręcz alabastrowa, ponieważ taka świadczyła o statusie społecznym.